เราจะเหลือเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน (อ่านไปคิดไปน้ำตาก็ไหล)

เราจะเหลือเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน (อ่านไปคิดไปน้ำตาก็ไหล),เราจะเหลือเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน (อ่านไปคิดไปน้ำตาก็ไหล)

เราจะเหลอเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน (อ่านไปคิดไปน้ำตาก็ไหล)

คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วันอ่านไปคิดไปน้ำตาก็ไหล

ภรรยาบอกสามีว่าจะไปค้างบ้านแม่สักคืนหนึ่งท่านไม่ค่อยสบายคุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหมฝนตกหนักแบบนี้ไปรถโดยสารไม่สะดวกเลย

สามี..ซึ่งหน้าตาบูดบึ้งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบภรรยาแต่กลับกระชากเสียงถามกลับไปว่า..

"เมื่อวานเธอซื้อเสื้อใหม่มาใช่ไหมเธอรับปากฉันแล้วนะว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือยเรายังต้องผ่อนบ้านผ่อนรถส่งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะ..ทำไมไม่ช่วยกันประหยัด!!"

ภรรยาพูดออกมาเสียงเบาๆอย่างคนรู้สึกผิดว่า"ที่แท้..คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง"

ภรรยาก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆแล้วบอกสามีว่า.."วันนี้มีรถโดยสารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบไปแล้วล่ะคุณไม่ต้องไปส่งก็ได้.."

แล้วเธอก็ออกบ้านไปโดยสามีไม่สนใจเลยเพราะยังโกรธอยู่มาก..

ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไปสามีได้ยินเสียงเอะอะบนถนนจึงออกไปดูแล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่าฝนที่ตกหนักเซาะตลิ่งจนสะพานเข้าเมืองขาดมีรถเมล์คันหนึ่งตกลงไปในน้ำด้วย..

สามีได้ยินดังนั้นก็ตกใจมากรีบออกจากบ้านไปทันที

เมื่อไปถึงแม่น้ำ..รถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือเพียงซากเหล็กสัมภาระกระเป๋าต่างๆของผู้โดยสารกระจัดกระจายมีการหามร่างผู้เคราะห์ร้ายคนแล้วคนเล่าขึ้นมาจากแม่น้ำ..

ชายหนุ่มเฝ้ามองหาภรรยาแต่ก็ไม่พบเสียใจเจียนสิ้นสติ..ได้แต่ถามหน่วยกู้ภัยที่ทำงานอยู่ว่า

"เห็นภรรผมบ้างไหมๆเธอใส่เสื้อสีแดงกางเกงสีดำ"ทุกคนส่ายหน้า..บอกว่าไม่เห็น

เวลาผ่านไปจนเกือบเย็นกู้ภัยหยุดการทำงานแล้วเพราะค้นหาผู้เสียชีวิตไม่พบแล้วจึงบอกชายหนุ่มว่า..

"หักห้ามใจเถอะนะภรรยาของคุณคงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว"

ชายหนุ่มเดินกลับบ้านเหมือนคนไร้วิญญาณร้องไห้คร่ำครวญไปตลอดทางในใจของเขาเฝ้าแต่คร่ำครวญว่า

"ทำไมๆทำไมเราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ..เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือยเสื้อตัวเดียวมันจะราคาเท่าไหร่กัน"

แต่เมื่อกลับถึงบ้านคาดไม่ถึงว่า..จะเห็นภรรยานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารมีอาหารอยู่บนโต๊ะในมือเธอมีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่งซึ่งเธอกำลังเย็บซ่อมชายเสื้อที่หลุดรุ่ยอยู่

"คุณไปไหนมาคะ.."ภรรยังพูดยังไม่ทันจบสามีก็ตรงเข้าไปกอดเธอแน่น

"คุณเป็นอะไรร้องไห้ทำไมวันนี้ฉันมัวแต่เอาเสื้อไปคืนที่ร้านเสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมากเลยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน..อากาศจะหนาวแล้วฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะฉันนี่แย่จริงๆของเก่าก็ยังมีไปซื้อของใหม่มาทำไม"

เรื่องบางเรื่อง..เราโกรธจนลืมไปว่ามันไม่สำคัญเทียบเท่ากับความสุขของเราเลยนะ

เรื่องบางเรื่อง..ไม่สำคัญเท่ากับความสุขของคนที่เรารัก

เรามีเวลาในโลกนี้จำกัดเวลาที่ใช้ร่วมกันยิ่งจำกัดอะไรที่ไม่สำคัญมากพอก็อย่านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลยจะตีโพยตีพายกับเรื่องเล็กน้อยไปทำไม

ที่มา feelingdd

,เราจะเหลอเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน (อ่านไปคิดไปน้ำตาก็ไหล) คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วันอ่านไปคิดไปน้ำตาก็ไหล ภรรยาบอกสามีว่าจะไ...